LA CAZA

La Caza filma, Dinamarkako herri batean igarotzen den kontakizuna da, bertan bizitzen diren gizakiak ondo ezagutzen dira eta horrela islatuta aurki dezakegu pelikulan. Protagonista Lucas da eta filma aurrera joan ahala haren egoera deskubritzen dugu: dibortzio zaila eraman duela dirudi, haren semearekin harreman normal bat eramaten saiatzen da; gainera institutuko irakasle gisa zebilela lana galdu du eta horren ondorioz haur hezkuntzan sartzen dela. Haurrak gustoko dituela islatuta geratzen da baina gauzak nahasten dira, haurtzandegiko haur batek -Klara- kontaktu desegoki bat izateagatik salatzen dio; baina garrantzitsuena Lucasen lagun onenako alaba dela da. Momentu horretatik Lucasen bizitza infernu batean bihurtzen da: herriko pertsona guztiak bakartzen diote, baita bere konfiantzazko zirkuluko pertsonak zirenak ere; herriko supermerkatuan sarrera debekatzen diote eta beste hainbat egoerak ikusleetan amorrua eragiten dituena. Baina, nola ez diozu haur bati horrelako gauza desatsegina batean sinetsiko? Hipokritak izango ginateke ez bagenuke onartuko hasiera batean haurrari sinetsiko geniokeela.

Ikusitako filma interesgarria iruditu zait, batez ere, pentsatzera eta eztabaidatzera eramaten gaituelako baita hausnarketa egitera eramaten zaituelako ere. Bestetik, nire ikuspuntutik gure erreakzioaz eta seguritateaz kezka egitera bultzatzen gaitu. Gehien harritu zaidana izan da, pelikulako zuzendaria ustezkoa den perbertituaren paperetik ardaztu nahi izan duela pelikula, eta ez jasan izan dituen abusu sexualeko pertsonaren ikuspuntutik, ikustera ohituak gauden bezala. 

JOEL FERNANDEZ