SER Y TENER

Filman ikusi dugun bezala, haur hezkuntza eta lehen hezkuntzako umeak klasea elkar eman dute, inolako banaketarik gabe eta irakaslea bi taldeei irakasten die, beste irakasle batekin batera. Bertan, lehen hezkuntzako ume batzuk haur hezkuntzako beste ume batzuei boronbil bat nola egiten den irakasten die. Ikasleak geldiezinak dira baina haien artean laguntzen eta bere gelakideei arreta jartzen die honetako batek zerbait esaten duenean, eta bertan adiskidetasuna islatuta ikusi dezakegu. Irakaslea hainbat metodologia erabiltzen ditu eta deigarriena hauxe da: haren ikasle guztiok ariketa bat bukatzen dutenean, ikasle bati galdetzen dio ea bere gelakideei erakutsi nahi die ala ez eta horrela guztion aurrean akatsak zuzentzeko edo arbelan zenbakien plantillak marrazten die haiek gero jakiteko nola egiten den 7 zenbakia. Bestetik, esan beharra dago ikasleak oso partaidetzak direla nahiz eta hain txikiak izan.

Irakaslearen aldetik, bere ikasleekin duen jarrera egokiena du, hau da, ikasle bakoitzak duen hezkuntza prozesua errespetatzen du beste aldetik, oso zorrotza eta autoritarioa da; adibidez, ikasleei señor deitzera behartzen ditu eta ez badiote horrela deitzen ez die erantzuten. Irakaslearen nortasuna bi hitzetan laburtu daiteke: jasankorra eta ulerkorra. Beste aldetikan pedagogo lana egiten duela ikusi dugu. Ikasleen artean adiskidetasuna sor dezan galdera edo jokuen bidez egiten ditu, hala nola, irteereak egiten ditu, zehazteko, herria elurraz estalita dago eta mendira eramaten ditu lerarekin jolasteko baita tortillak prestatzeko klaseak antolatzen du. Gelako giroa lasaia da; elkarri entzuten eta norbaitek zailtasunak dituenean laguntzen dira eta borrokak badaude, hausnarketa egitera bultzatzen die, edo empatia edukitzera irakasten die, adibidez, errekroan daudela ume batek beste ume bati bultzaten dio eta ondorioz lurrera erortzen da, edo mundu honetan ahalmenarekin edozein gauza lortu daitekeela erakusten die.

Guraso-seme harremana mehatxu eta erasoetan oinarrituta dago baita beldurran eta presioan ere. Semea haren amari laguntza eskatzen dio ez dakielako nola egiten den ariketa, eta ama biderketaren erantzuna gaizki esaten duenean jo egiten dio; ama oso zorrotza dela dirudi. Gainera beste irudietan ikus dezakegu nola umea bere laguntza eskeintzen du etxean, esate baterako, zelaian traktorearekin ikus dezakegu edo makarroiak egiten, eta hori adin horretako ume batean bitxia da.

Beste aldetik, irakaslea ohitura batzuk irakasten die, hau da, esertokiaren aurrean itxaron behar dutela hark sartzen den arte. Ikasleen jarrera egokiena da eta beti ikastera prestatuak daude baina irakaslea haien artean integrazioa sustatu nahi du, batez ere, haien klasean badagoelako ume batek ez duena ezta hitz bat esaten eta gelakide guztiekin hitz egin behar dela irakatsi nahi die. 

Harrigarria iruditzen zait nola maisu batek landa-herriko ikastetxe batean adin desberdineko umeei irakasten die. Filma honetan irakasle-ikasle harreman ideala zein izango litzateke islatuta aurkitzen dugu, bertan maitasuna sentiarazten digulako. Pelikula irakasle diren edo izango diren guztiei gomendatuko nioke.

                                                                                                                                   JOEL FERNANDEZ