EKINTZA IKERKETA

MARKEL EIZAGIRRE BELOKI

meizagirre003@ikasle.ehu.es

Euskal Herriko Unibertsitatea

Donostiako Irakasleen Unibertsitate Eskola

SARRERA

Ikerketa ororen helburua aztergai bat aztertzea izan ohi da. Gure kasuan, geure burua aztertuko dugu, irakasle garen heinean geure alde ahulak indartzeko eta indarguneak errofortzatzeko; izan ahoskera, erritmoa edo keinuak.

Ekintza-ikerketa hau, ziklo ezberdinez osaturiko prozesu bezala ulertzen zuen Escuderok (1990), alegia, lehenik eta behin planifikatu, ondoren jarduerak burutu, segidan behaketa egin eta amaieran hausnarketa batera bultzatuko gaituen prozesu bat.

Bestetik Eliottek (1993) gehitui zuenez, fgai bat hartu eta hau nola aurrera eraman zehazten dugunean, nola eramango den zehazu behar da, aurrera eraman eta berrikusi aurretik. Behin hau egin eta gero hausnarketa batera bultzatzen gaitu, azkenik, zer egin den ondo edo gaizki eta zer errefortzatu edo hobetu daitekeen ondorioztatuz.

Guzti hau, jakinik, irakasle-guraso harremanak haurraren hezkuntzarekiko norantza berean joan behar duela. Zenbaitetan, desadostasunak egon arren, harreman honen egokitasuna funtsezkoa da, hezkuntza ez baitago soilik eskola esparruari atxikita.

KONTESTUALIZAZIOA

Ni Markel Eizagirre naiz, 18 urteko gazte zarauztarra. Nire lehendabiziko ikasketak Zarauzko Salbatore Mitxelena Ikastolan egin nituen, 16 urterarte. Ondoren, Oteitza Lizeo Politeknikoan eman nion segida batxilergoko ikasketekin. Eta egun, Donostian aurkitzen naiz Euskal Herriko Unibertsitatean, Magisteritzako Gradua atera nahirik. Erabaki hau, haurrak ikaragarri atsegin izateari zor zaio. Esaterako, iazko udan, begirale gisa jardun nuen Usurbilko udaleku irekietan 7urtetik 11urtera bitarteko txikitxoekin. Esperientzia bikaina izan zen.

Ekintza-ikerketari dagokionean berriz, lehen hastapenetan nagoela esan daiteke denbora gutxi daramagulako arlo honetan; esperientzia falta zaigu eta ikerketa honen bidez, gutxienik motxila apurka apurka betetzen joan dadin lortu da. Aipatu beharrekoa iruditzen zait, proiektu honetan sentitu izan dudan inplikazioa. Lan praktiko nahiz teorikoa zen, baina, errealitateari eta gerora noizbait, gure egunerkotasunarekin hertsiki loturik egoteak konprometitua egotea ekarri dit.

Ikerketak, hainbat aspektu begitandu dizkit. Adibidez, hezkuntzak jarraipenik ez badu eskolatik at, garapen geldoa edo ez duela garapenik izango. Bestetik, ahoskerak, tonuak, gertutasunak, keinuek etab.-ek duten garrantzia ere ikusi da, aspektu hauek inkoszienteki ere eragin baitezakete gurasoen erabaki eta jarreretan.

METODOA

Aukeratutako ikerketa metodoa, ekintza-ikerketa izan da. Hainbat arazori aurre egiteko baliabidetzat hartzeari zor zaio metodologia honen hautua. Esan nahi da, hainbat egoera ezberdini, orohar pertsonalei, eta gure kasuan irakasle baten ikuspuntukei erantzun bat bilatzeko balio duelako. Hori lortzeko pausuak ondorengoak dira: lehenik eta behin gatazka identifikatu eta planifikazio bat egingo da ikerketaren nondik norakoak ikusteko. Ondoren, abian jarriko da jarduera hori arazoari parte emateko. Amaitzeko, etapa berreraikitzaile bati ateak irekiz, ekintza behatuko da jardueren eboluzioa ikusi eta kolokan eta gustura geratu ez garen horren inguruan hausnartzeko.

IKERKETA PROIEKTUA

Ikerketa proiektu hau, lau fase ezberdinetan banaturik eraman da aurrera: planifikazioa, ekintza, behaketa eta hausnarketa.

PLANIFIKAZIOA: Irakasle-guraso harremana ondo joan dadin ahalbideratzea, ezinbesteko prozesua iruditzen zitzaidan honetan hasi aurretik ere. Biak ala biak dira hezitzaile eta horren jakitun izan behar dute. Elkarlanean jardun behar dute, ikasle edo haurrei euren onena eskeintzeko. Normalki, erlazio hau bilera bidez eman ohi da, irakasleak ikaslearen gaineko informazioa azaldu nahi diolako gurasoari edo, gurasoek zalantzaren bat dutelako. Nire kasuan, guraso batzuen haurrak zailtasunak ditu kurtsoa ez errepikatzeko eta, beraz, gurasoa, bilera batera deitua izan da. Horretarako bi bideo grabatu dira.

Lehen kasuan, irakasleak garatu gabeko esperientziarik gabe egin beharko dio “aurre” gurasoari, taktika eta estrategiarik gabe, alegia. Bigarrengoan ordea, hainbat informazio iturri ezberdinen bidez, irakasleak argudio, gertutasun, espresio eta hainbat faktore baliatuko ditu bere azalpenerako.

EKINTZA: Aurreko guztiaren azterketa egiteko, bilera bat egin da, non, irakasleak 4garren mailako haurraren gurasoaren, honen semeak errepikatu beharko duela azaldu beharko dion. Gurasoak noski iritzi hori ez du konpartituko eta eztabaida interesgarria sortuko da, irakaslearen indargune eta ahulguneak aztertzeko adina bai behintzat.

BEHAKETA: Behaketa ere bi elkarrizketen arabera egin da, hau da, bi elkarrizketa izango balira bezala. Behaketa bakoitza grabatu eta gero egin dugu. Lehen elkarrizketan, esan behar nuena buruz ikasi eta soilik edukiari eman genion garrantzia, zer esan. Baina, egin ostean, ohartu nintzen, horrelako kasuetan gertutasun gehiagoz jokatu behar dela eta edukiari baino formari eta nola esaten denari ere garrantzia eman egin behar zaiola: keinu, begirada eta tonua esaterako.

Bigarren elkarrizketan ordea, aurrerapauso bat egon dela beha daiteke. Garbiago nituen gurasoarekiko izan beharreko jarrerak eta posturak, gertutasuna. Esaterako, atea irekitzera joan eta beste gai bati buruz solasalditxo bat izateak, izotza hausten laguntzen du eta posizioa ere egokiago hartzen da. Gainera nire eta klaustroaren iritziari garrantzia emateaz gain, gurasoaren iritziari ere atentzio gehiago jarri diot. Gauzak horrela, gurasoen inplikazioa handiagoa zela ohartu naiz eta horregatik ez errepikatzeko alternatibak bilatzen saiatu gara, epe motzerako behaketa-proiektu batean oinarrituz. Bigarren aldi honetan, enpatikoagoa sentitu naiz eta horrek asko aberastu du nire jarduna.

HAUSNARKETA: Ikerketa-ekintza hau burutu ostean, hausnarketa oso positibo bat atera da. Irakasleak, gurasoen konfiantza sostengu izan behar baitu. Oso proiektu baliagarria izan da, hainbat teknika ikasi ditudalako, hala nola, begiradak, gertutasuna, konfiantza ematea, argudioak izatea neurea arrazoitzeko etab. gurasoekiko konfidantza izateko. Guraso bati goxoago hitze eginez gero, berak ere inplikatuagoa jokatuko du eta erdi-bide bat bilatzea errazagoa izango da.

KONFRONTAZIOA:  https://www.dropbox.com/s/5wgqwvpl21hev3j/Markel.mp3

ESANGURATSUTASUNA

Arazoaren ulermen mailari buruz ari naizenean, nik uste oinarrizkoenera heldu naizela: komunikazio egokiak irakasle-guraso harreman asko errazten du. Hau guztia, autorek ezberdinek aipatzen zutenez baliatuta jakin dut, modu erraz, ulergarri eta erabilgarri batean aurkezten zutelako.

Baina teoria aplikatu ezean, ezer gutxitarako balio izaten omen du, eta komunikazioa oinarri duen ogibide batean zer esanik ez. Ikasi dugu komunikazioa, keinuak, espresioa, gertutasuna, material erabilgarriak direla horretarako baina praktikan jarri dugunean konturatzen gara benetan duen garrantziaz. Ez dakizu guraso bakoitzak zer jarrera izango duen, ez nolakoa den. Eta horregatik teoriara soilik mugatzea ez da komenigarria. Beraz, oso proiektu interesgarria eta esanguratsua dela deritzot, praktikak erakusten digulako bidea: elkarrekintzaren bidea kasu honetan.