Motibazioa
edozein ekintzen aurrean dugun gogoa dela jakinik, irakalaseak
haurren gogoa piztu behar du gaiak barneratzeko, klaseak ematerako
garaian edo ikastetxean bertan egiten den edozein ekintzetarako.
Honelako kasuetan, motibazioa interesarekin lotzen da, hau da
ikasleek gaiarekiko interesa izan behar dute, eta interes hau
irakaslearengandik jaso behar dute.
Horretarako
gomendagarria litzateke adibidez, ikasleak intrigarekin uzteko, klase
bakoitza gaiarekin zerikusia izan eta jakinminarekin utziko dituen
komentarioren batekin bukatzea, ikasleak hurrengo klasera
interesarekin joango direlarik. Egunerokotasunarekin hausteagatik
komeni da horrelako ariketak egitea, bestela ikasleak errutinan
eroritzen dira eta ez dute zerk motibatu ikastoletan.
Bestetik,
ikasleekiko inplikazioa ere eska dakieke irakasleei. Honekin esan
nahi dena da, ikasleak eraman behar duela klasearen iniziatiba:
irakaslea autoridadea izan behar du baina ez autoritarioa.
Horregatik, talde lanak beharrezko bezala ikusten dira eta baita
talde eztabaidak, ikasleek protagonismo gehiago hartzen dutelako.
Irakasleak gainera, klaseak planteatzerakoan, enpatia izan behar du
ikasleekiko; horrela ikasleen gustuko hainbat ekintza egin
ditzakeelako eta haien lekuan jarrita hobeto ulertuko dituelako.
Kalifikazioaren
gaia ere kontuan hartu beharrekoa da. Umeekiko, sari eta zigorren
bidezko hezkuntza prozesua ekiditu behar badugu, notak jartzen
ditugunean ia ia gauza bera egiten ari gara. Nire iritziz, garrantzi
gehiago eman beharko litzaioke ikasle bakoitzak egiten duen
esfortzuari. Esan nahi da, ikasle batek oso gutxirekin 9ko nota bat
atera dezakeela eta beste batek duen guztia eginda ere, agian, ez du
gaindituko. Horregatik ez da zilegi.
Gai
honen inguruan sorturiko galderetako bat honakoa da: Beharrezkoa al
da haurrak, hain txikiak, zenbaki batzuen bidez baloratzea?
Lehiakortasuna soilik ez al dugu lortzen hezkuntza prozesu honekin?
Bestetik, zenbateraino da ona sariak eta zigorrak ezartzea? Azken
finean honek ere ez al garamatza lehiakortasunera ?
MARKEL EIZAGIRRE
No hay comentarios:
Publicar un comentario